വേദനകൊണ്ട് പിഞ്ഞിയ
ജീവിതം തുന്നിയെടുക്കുന്ന
കേവല നിസ്സഹായതയിലേയ്ക്ക്,
പൊൻ വെളിച്ചം വിതറും
താരകങ്ങളെ അടയാളപ്പെടുത്തി
കുളിരിന്റെ മഞ്ഞു മടക്കുകൾ പുതച്ച്,
കന്യകയുടെ ഉദരച്ചൂടറിഞ്ഞ്
തുവരമണ്ണിൽ പിറവിയെടുത്ത്
ആദിയനാദി പാപങ്ങളുടെ
രക്ഷകനായവനെ സ്വസ്തി,
സുഷുപ്തിയുടെ വേരുകളി-
ലാണ്ടൊരു വിത്തിന്റെ തളിർ
നാവുകൊണ്ട് ഒറ്റിൻ
"മദ"വീഞ്ഞു നുണഞ്ഞ്,
ഇലഞരമ്പിനാൽ ഒറ്റപ്പെട്ട ഓർമ്മ-
യുടെ ചില്ലകൾ കൊണ്ടുതന്നെയൊരു
മരക്കുരിശിൻ കൂട് ഇരിപ്പിടമായ്
ദേഹത്തോട് ചേർത്തവനെ,
തിരു ശരീരമിന്നും അതിരുക-
ളില്ലാത്ത അജ്ഞതയുടെ കറുത്ത
വീഥികളിൽ നിരന്തരം കുരിശി-
ലേറ്റപ്പെട്ടുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു ,
ലോകരക്ഷക്കായ്
കന്യകയുടെ വിശുദ്ധിയിൽ
തിരുപ്പിറവിയെടുത്തവനെ,
വിശക്കുന്ന വഴികളിൽ
ഇനിയുമിനിയും രുചിയുടെ
അപ്പവും വീഞ്ഞുമാവുക,
ഇരുൾനോവിന്റെ കനൽ
വഴികളിൽ അണയാത്ത നക്ഷത്ര
വെളിച്ചം തെളിയിക്കുക,
ഉപേക്ഷിച്ചനാഥമാക്കപ്പെട്ട-
യിടങ്ങളിൽ ഇനിയുമിനിയും
പുൽക്കൂടിന്നാശ്രയം തീർക്കുക,
ദൈവത്തെപ്പോലെന്നൊരാളെ-
പ്പോൽ വീണ്ടും വീണ്ടും നന്മയുടെ
ദൈവപുത്രനായ് പിറക്കുക.