ചിന്തകളുടെ ഓളങ്ങൾ
മൗനങ്ങളുടെ തീരങ്ങൾ
തേടുമ്പോൾ ചോദ്യങ്ങളും
ഉത്തരങ്ങളും വാക്കുകൾക്ക്
ശ്മശാനങ്ങൾ തീർക്കും
ശൂന്യതയുടെ വേരുകളിൽ
തെന്നി ജീവിതത്തെ മൗനത്തിൽ
പൊതിഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ പരസ്പരം
എടുത്തണിയേണ്ടുന്ന വാക്കുകൾ
നിഗൂഢതയിലോടിയൊളിക്കുന്നു
എന്തിനെന്നറിയാതെ വഴി
പിരിയും കാറ്റലകളിൽ തട്ടി
കൊഴിഞ്ഞു വീഴും മാമ്പൂവുകൾ
അരക്ഷിതത്വങ്ങളുടെ താക്കോൽ
കൂട്ടങ്ങളിലെ പയ്യാരങ്ങളിൽ നിന്നും
ഏകാന്തതയുടെ മൂടുപടം കണ്ടെടുക്കും
വാശികളിലും പ്രതികാരങ്ങളിലും
ഇനിയുമെത്രയെത്രയോ മൗനങ്ങൾ
കൂർത്ത മുറിവുകൾ ബാക്കിയാക്കി
നിസ്സഹായതയുടെ ഒറ്റപ്പെടലുകൾക്ക്
വേദനയോടെ സാക്ഷ്യമൊരുക്കും
മൗനങ്ങളെ പറ്റി വാചാലമായ ഈ കവിതയും ചിന്തയും മനോഹരം .. എന്റെ ആശംസകൾ.
ReplyDeleteസന്തോഷം വായനയ്ക്കും അഭിപ്രായത്തിനും
ReplyDelete