അതിജീവനത്തിന്റെ ആകാശവേരുകൾ

മഹാവൃക്ഷങ്ങളുടെ 

വേരുകൾ ഭൂമിയിൽ 

നിന്ന് ആകാശത്തേക്ക്

വളരുന്ന സമയം 

തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

അതിജീവനത്തിന്റെ 

പച്ചപ്പുകൾ 

വഴിത്തണലുകളിൽ 

വേനൽ കനലിന്റെ 

വെയിൽ തിന്ന, 

ഇലച്ചാർത്തുകൾ അടർന്നു

പോയ മുറിവുകളായി 

നിസ്സഹായതയുടെ ഒരു

കാലം മുന്നിലുണ്ടെന്ന 

ഓർമപ്പെടുത്തലുകൾ 

നൽകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

അടർന്നുവീണ ഇലകൾക്ക്

മാത്രം കേൾക്കാവുന്ന,

മനസ്സിലാവുന്ന ഭാഷയിൽ

വേനൽ തളർത്തി വളർന്ന

ആകാശവേരുകൾ മന്ത്രിക്കും

ഋതുഭേദങ്ങൾ തലോടിയതും

ഇണക്കിളികളുടെ കിന്നാരവും 

തിരിച്ചു വരാത്ത ഓർമ്മകൾ 

മാത്രമായിരിക്കുന്നുവെന്ന്.

പൂക്കാനും തളിർക്കാനും 

മറന്ന ചില്ലകളിൽ വേനൽ 

വരച്ചെഴുതിയിരുന്നപ്പോഴും

മഴയും നിലാവും ഒന്നിച്ചിരുന്ന

ഗന്ധം അവശേഷിച്ചിരുന്നു എന്ന്.

വ്യർഥമായ ഈ ഓർമകൾക്ക് 

മേൽ ഇനിയുമെത്രനാൾ

ആകാശവേരുകളായി 

മഴമേഘങ്ങൾക്ക് ഒരു 

കൂട്ടാവാൻ കഴിയുമെന്ന്.....